“Geef meer mensen met een beperking toegang tot leegstaande assistentiewoningen”

Wil de regering écht iets veranderen aan de problemen op de huurmarkt, dan volstaat het om meer mensen met een beperking toe te laten om in een assistentiewoning te wonen. Op die manier werk je de lange wachtlijsten voor aangepaste huisvesting voor mensen met een beperking weg én vul je in één klap duizenden leegstaande assistentiewoningen in. Zonder dat het de overheid één eurocent kost. Dat zegt Anneleen Desmyter, CEO van Aldea - een Gentse investeerder in zorgvastgoed - naar aanleiding van het nieuws dat uit een VUB-onderzoek blijkt dat onder meer rolstoelgebruikers structureel gediscrimineerd worden op de Antwerpse huurmarkt.

Inwoners van buitenlandse afkomst en rolstoelgebruikers worden structureel gediscrimineerd op Antwerpse huurmarkt. Dat is de conclusie van een onderzoek van de Vrije Universiteit Brussel in opdracht van de stad Antwerpen. De resultaten tonen volgens de onderzoekers aan dat vastgoedmakelaars in Antwerpen significant minder kandidaten met een niet-Belgische naam uitnodigen voor een plaatsbezoek dan kandidaten met een Belgisch klinkende naam. Concreet werd 19 procent van de mannen met een niet-Belgische achternaam niet uitgenodigd voor een plaatsbezoek in vergelijking met mannen met een Belgisch klinkende achternaam. Bij de vrouwen was dat 15 procent. Minstens even opvallend: rolstoelgebruikers werden in 36 procent van de gevallen gediscrimineerd. 

Nochtans is er zeker voor de rolstoelgebruikers een eenvoudige oplossing beschikbaar: laat meer mensen met een beperking die jonger zijn dan 65 jaar - denk aan mensen met een fysieke beperking na een motorongeval waardoor hij/zij bijvoorbeeld de eigen schoenen niet meer kan knopen - toe om ook in een assistentiewoning te wonen. Op die manier kunnen leegstaande assistentiewoningen toch gebruikt worden waarvoor ze gebouwd werden. Vandaag worden mensen met een beperking geconfronteerd met lange wachtlijsten voor aangepaste huisvesting. De overheid heeft zeker in deze tijden van corona en economische crisis het geld niet om deze wachtlijsten weg te werken. Assistentiewoningen hebben vele voordelen als huisvesting voor mensen met een beperking, maar daarover heerst vandaag veel onwetendheid, zowel bij de overheid als bij de ouders van mensen met een beperking. 

Ik roep Wouter Beke en zijn collega’s van de Vlaamse overheid dan ook op om de leeftijdsdrempel van 65 jaar voor assistentiewoningen op te heffen, of het aantal toegestane uitzonderingen niet te beperken tot 25 procent van het totale aantal bewoners, zoals vandaag het geval is. Zo kunnen mensen met een beperking in de toekomst gemakkelijker toegang krijgen tot assistentiewoningen. Wij zullen ze met open armen ontvangen en met de beste zorgen omringen. 

Wie zoals ik dagelijks in de zorgsector werkt, ziet dat ouders van mensen met een beperking hun zoon of dochter niet als enige willen laten wonen tussen senioren. Geef ze maar eens ongelijk. Zij willen terecht een sociale mix. Het is aan ons om te streven naar inclusieve woonprojecten, waar mensen van alle leeftijden die extra hulp nodig hebben welkom zijn. Mensen met een beperking hebben nood aan een lokale oplossing - dicht bij hun familie - voor hun huisvestingsprobleem. 

Bovendien moeten we de zorg in een voorziening met assistentiewoningen meer afstemmen op de behoeften van het individu. Niet alleen zorgt een goede sociale mix voor een maatschappelijke meerwaarde. Mensen met een beperking, die niet altijd een plek vinden op de reguliere arbeidsmarkt, kunnen ook als vrijwilliger ingeschakeld worden in de werking van de assistentiewoningen.

Laten we tot slot vooral niet vergeten dat het hier om onze eigen oudere bevolking draait: onze ouders, grootouders, buren, ex-collega’s, vrienden,... Daar willen we als maatschappij toch het beste voor? We staan nog lang niet aan het einde van deze gezondheidscrisis. Samen met  de vergrijzing - want ook die hangt als een zwaard van Damocles boven ons hoofd - staan we voor misschien wel de grootste uitdagingen van de 21ste eeuw. Wij, vanuit de vastgoed- en zorgsector zijn alvast bereid om hier mee te denken en oplossingen aan te bieden. Nu is het aan de politiek om de knopen door te hakken. 

Anneleen Desmyter, CEO Aldea